آینده روستای من چیست؟

در دل دامنه ی پر برکت و زیبای لشگردر روستاهایی اصیل و با قدمت در جریانند که آینده نامشخص و کماکان تاریکی در انتظارشان است .
کشاورزی و دامداری شغل اصلی این مردمان است که متاسفانه هرساله به سمت کاهش بهروه وری و نابود شدن میل میکند ، دلیل مشخصی دارد و نمیتوان شخص خاصی را مقصر دانست . بی اهمیتی به این جامعه و نبود فرهنگ کار و استفاده از روش های سنتی منسوخ شده  ، نبود آگاهی و اطلاعات از پیرامون این روستا ها (تغییرات اقلیمی و زیست محیطی ) باعث هدررفت آب و نیروی انسانی در این مناطق گردیده . موضوع بسیار پیچیده و مهم است که با یک پست وبلاگ ساده نمیتوان راهی به پیش برد . ای کاش راهی بود برای نجات این آب و خاک ولی افسوس که با پشت خالی و نبود تفکر سازنده بین اکثریت نمیتوان کاری کرد . ( مهرماه 1402)

دسار (آسیاب دستی)

 

توضیحات در ادامه مطلب

زمستان به سبک روستا

بارش برف در روستا رنگ و بوی خاص خود را دارد .
از دانش آموزانی که روز تعطیل خود را در دامنه ی کوه ها با سرسره بازی میگذرانند
تا پدربزرگانی که با پارویی چوبی پشت بام منزل خود که محفل گرم فرزندانشان در شب یلدا میباشد را پارو میکنند
کوه ها پوشیده از برف و تا جایی که میخواهند نفس عمیق میکشند . این جا خبری از آلودگی هوا
و سر وصدا نیست 
اینجا روستای من است 

بارش 20 سانتیمتر برف در هفتمین روز زمستان 1398
1398/10/07
روستای احمدیه

غروب آخرین روز های پاییز روستای احمدیه

18 آذر 1398
سلام زمستان
 

جاده ی برفی و زیبای روستای احمدیه

17 آذر 98 اولین برف امسال